ÖMRÜNÜ İSLAM’A HİZMETE ADAMIŞ BİR MEŞAYIH-ALİM;
HACI OSMAN HULUSİ EFENDİ!..
**
” Âlemi sen kendinin, kölesi kulu sanma,
Sen Hak için âlemin, kölesi ol kulu ol,
Nefsin hevası ile mağrur olup aldanma,
Yüzüne bassın kadem, her ayağın yolu ol.”
( Es-Seyyid Osman Hulusi Efendi Rah. aleyh)
Darende, Elbistan, Afşin ve tüm Türkiye’nin manevi mimarı, dinde, imanda, milletimizin rehberi olan Es- Seyyid Osman Hulusi hoca efendiyi yazmak. onun billür gibi hayatından bahsetmek için kocaman bir yürek, cesurca bir cesarete sahip olmak gerekir.
Hulusi Ateş hocamız, 1914-1990 yılları arası yaşamış, ilmiyle, irfanıyla, takvası ile, devlet adamı olmasıyla, engin ileri görüşlülüğü ile aziz milletimize hizmet etmiş bir veliyyi kiramdır.
Şair, edip, ilim adamı, kürsüde vaiz, mihrapta mükemmel bir din adamıdır. Gönlüm sürekli kendisine gıbta ile nazar etmiş, hangi esere el atsak, hangi mabede bakmış olsak orada, hoca efendinin ismine rast gelmek, imzasının bulunması sıradan şeylerdir.
Gerek Osmanlı, gerekse Cumhuriyet döneminde hep arzulamış olduğumuz meşayih-alim Osman Hulusi efendiyi daha iyice tanımak, onun kim olduğunu bilmek için yapmış olduğu mabedlere, hayri eserlere, camilere, hastanelere, sağlık ocaklarına, İmam_Hatip Lisesine, İlahiyat Fakültesine nazar etmek gerekir.
Daren’de; ülkemiz içerisinde fazla büyük bir İlçe olmasada , Hacı Osman Hulusi efendinin derin düşüncesiyle, gayreti ile, çabası ile, en gözde, en dikkat çeken bir şehir olmuş, insanlarımız tarafından alkışlanır, takdir edilir bir hale gelmiştir. Çünkü:
” Muhammed Mustafa’dır o cedd-i pâki,
Hulûsi bunların hep pây-i Hâki.”
Yani, son Rasul (sav)’in; soyundan, sülalesinden, nesebinden gelmesiyle Anadolu’nun orta yerinde bir İlçeyi yani Daren’de İlçemizi güzelleştirmiş, mabedleriyle, minareleriyle sair hizmetleri ile övülür, sevilir, ziyaret edilir bir yerleşim birimi haline getirmiştir.
Hacı Osman Hulusi efendi, bir meşayih, bir alim, bir kültür insanıdır. Hangi hayri hizmete el atmış olsanız, orada onun mübarek imzasını bulursunuz. Devlet protokülünde en öndedir. Sporda, güreş alanında en ön sırada, karar mekanizmasındadır. Onun içindir ki,
1989 yılı idi.. Afşin Müftülüğünde bir davetini aldık. Darende İlçesinde yapılacak ” 30 Ağustos Zengibar Güreş Festivali” daveti idi.. O gün, erken saatte, Müftü Ahmet Komşul, bendeniz Şerafettin Özdemir, Ulu Camii İmamı Ahmet Öztürk, İmam Ali Durmaz, Hafız Hasan Polat hoca efendilerle yola koyulduk.
Daha güreş başlamadan hemen öncesinde, güreş sahasına varmış olduk. Organizatör bey, ekip halinde bizi karşıladılar. Kendimize ayrılan yere varıp oturarak, Türk’ü Türk yapan, Karakucak güreşini seyretmeye başladık.
Hoca Hulusi efendiyi, ziyaret etmek, duasını almak için evine geldik. Zatialleri, rahatsız olmasına rağmen bizi buyur ettiler. Kütüphanesini gezdim, anı defterini okudum. Aman Allah’ım!.. Kim, kimler yoktu ki? Tüm Devlet büyüklerinin notları, imzaları, ziyadesiyle dikkatimi çekmiş oldu.
Çünkü, hoca Osman Hulusi efendi, alim olmasının yanı sıra, bir meşayih, bir şair, ceddi Rasul bir mübarek insandı!.. Soy olarak. boy olarak övülecek bir maziye sahip, ecdadı Somuncu babaya, Hacı Bayram Veliye ulaştıracak bir yol üzerindeydi.
İşte, tam o anda, yanımıza, bu gün makamını dolduran oğlu, Hacı Hamideddin efendi gelerek bizimle bizimle tek tek tanışmış oldu. Aslında, ben Hamideddin efendiyi, 1979 yılından beri, eski Elbistan Müftüsü merhum Ahmed Biliici hocadan klasik arapça ders almamızdan tanıyordum.
Yıllar önce bir gün: Meşhur Milli Güreşçimiz Bekir Böke, arkadaşı eski Genel Kurmay Başkanı Cemal Tural paşa ve hanımefendi ile, Hulusi efendiyi ziyaret ederler. Meşhur Cemal Tural paşa, hayatında ağzına sigara almamış, Türk güreşine hayran bir komutandır.
Sohbet esnasında, Cemal komutanın hanımı Fatma Tural hanım efendi, Hulusi efendiye bir ricada bulunur. Ve derki: “… Efendi hazretleri, bize bir keramet gösterir misiniz?” sorusunu yöneltir.
” Bir an da olsa soğuk bir duş havasından sonra , bu soruyu Hulusi Efendi hoş görü ile karşılayıp şöyle cevaplandırır: “…. Bizim keramet ile, mucize ile bir ilgimiz yok. Gaibten ise bir Allah bilir. Ancak, bize gelenlere şöyle öğütlerde bulunuruz:
” Doğruluktan ayrılmayınız… Yalan söylemeyiniz. Anne, baba ve hocalarınıza kesin kes saygıda kusur etmeyiniz. Yetim, öksüz, dul, düşkün ve kimsesizlere yardım ediniz. Çocuklarınızı mutlaka ve mutlaka okutunuz. Yurt hepimizin, Devlet hepimizin, O’na hep birlikte sahip çıkmalıyız. Polise ve Jandarmaya çalışmalarında yardımcı olunuz. O’nlar olmazsa bizler de olamayız.
Çünkü ‘ onlar Devlet adına bizim korumacılarımızdırlar. Ayrıca; Devletimizin emir ve kurallarına mutlaka uymalıyız. Kesin kes aleyhinde konuşmamalıyız. Devletimizin aleyhine konuşan kişinin durumun; baltayı kendi dizine vurmaya benzetiriz. Cephede nöbet tutmanın en büyük ibadetlerden olduğunu önemle hatırlatırız.
İslamın beş şartı olan kuralları yerine getiriniz. İnsanlığa nasihat şiirimde belirttiğim gibi; İnsan gönlünü kırmanın Kâbe yıkmak, kadar günah olduğunu hatırlatır, öğütleriz. Tüyü bitmedik yetimin hakkı olan Hazinemize sahip çıkmalıyız. Maliye vergisinde kusur etmemeliyiz. O vergi verilmezse , Devletimiz ayakta duramaz. Ordumuz düşmana karşı savaşamaz. Bu ve benzer öğüt ve telkinlerde bulunuruz. Bunları keramet kabul ederseniz, aha size keramet…” ( Un Sandığı 3 say. 195, M. Göçer)
” Garazsız hem ivazsız hizmet et her cânlıya,
Kimsesizin düşkünün ayağı ol eli ol,
Allâh için herkese hürmet et de sev sevil,
Her göze diken olma sünbülü ol gülü ol.”
Büyük insan, eli öpülesice meşayıhı kiram Osman Hulusi hocamız, böylelikle herkesin yârı, dostu olmuş, ülkemiz genelinde her gönülde yer almasını bilmiştir.
Devlet büyükleri, ona saygı duymuşlar, sevgilerini izhar ederek, onu ziyaret etmekten imtina etmemişlerdir. Kocaman kocaman mücellit anı defterine baktığım zaman millletimeze hizmet etmiş, merhum Turgut Özal beyin, bakanların, bürokratların isimlerini görmüş oldum.
Hacı Hulusi hocamızın mahdumu , Hamideddin efendiyi ziyaret etmiş bulunan sayın Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip Erdoğan ve yakınındaki devlet adamlarını, Diyanet İşleri Başkanlık mensuplarını alkışlamamak, tezahüratta bulunmamak mümkün değildir.
Netice ve sonuç olarak;
Hacı Hulusi efendi hazretlerinin bir ayrıcalığı, bir özelliği daha vardır ki, Afşin’le hısım olmasıdır. Afşin Ashab-ı Kehf makamına , ayrıca değer vererek, yer yüzünde bu makamın Afşin’da bulunmasını hürmetle, saygıyla yad etmesidir.
Merhumun bir özelliği daha bulunmaktadır ki, hem sağlığında, hemde vefatını müteakip insana, insanlığa, ilme,bilime ve yetişmek üzere olanlara bereketli olmasıdır..
Nice nice din adamları, doçent olacaklar, doktor olmak için gayret gösterenler onun makam kapısını çalmışlar, kimi tez hazırlamış, kimi masterini onun himmetiyle yapmıış, şairler, gazelhanlar onun ilgi ve alakasıyla isimlerini ön plana çıkartıp , eserler, kitaplar meydana getirmişlerdir.
Keşke!.. Ülkemizde var olan erbabı tarikat, böyle bir ruhu örnek almış olsalardı, memleketin, miletin, dini mübini İslam’ın hayrına faaliyet göstermiş olsalardı. Hastanelerde bir taşları, sağlık evlerinde bir alın terleri olmuş olsaydı!.. Olmadı, halende olur gibi değildir. Mürit devşirmek, birbirlerinin aleyhine faaliyette bulunmaktadırlar!.. Yazık, çok yazık!..
Onun içindir ki, her ne zaman ki, yolunuz Darende İlçesine düşmüş olursa, mutlaka merhumun kabrini ziyaret ediniz, kendisine ve orada medfun bulunan tanınmışlara bir Fatiha hediye ediniz. Ediniz ki, bu toprakların böylesi Evliya-i kiramla dop dolu olduğunu tanımış olasınız..
Diğer bir istirhamım şu olacaktır. Seyyid Hacı Osman Hulusi efendinin makamını ziyaret ederseniz, kütüphanesini, cilt cilt emanet bırakmış olduğu eserlere doyamacak, gözünüz ondan ona kaymış olacaktır. Takriben on bin küsur kıymetli, her türlü eser, Arapça Farsça, Türkçe olmak üzere insanımızı beklemektedir.
Son sözler olarak, merhum Hacı Osman Hulusi Hz.lerinin ruhaniyetlerine dua eder, makamının cennet, dostlarının Rasulullah (sav), Hz. Ebu Bekir, Hz. Ömer, Hz. Osman ve Hz. Ali (ra) ve tüm sahabe-i kiram olmasını niyaz ederim.. Selam ve dua ile…
*
Şerafettin Özdemir
