Bu durum gerçektir!…
Bayramla hiç tanışmadım,
Bayramı hiç yaşamadım.
Varlık içinde yokluk yaşayan bir ailede açtım gözlerimi imtihan dünyasına. İlk okul çağlarımda, dört gözle beklediğim bayram günleri, ebeveyn ve aile büyükleri dediğim kişilerin sorumsuzlukları yüzünden, hepten tatsızlığa bürünürdü.
Bayramlar yaşanır eşin dostunla,
Hepsinden uzakta bayram neyime.
Elini öperek sarılmak için,
Ana baba yoksa bayram neyime.
Gençlik mi dediniz?
O da ne ki? Daha on dokuzunda hayatla yalnız başımda baş etmeye çalıştığım yıllarda da bayramlar gördüm lakin!
Akıllarda canlanan, adına sevinç günleri denilen, bazı ailelerin dört gözle beklediği bayramları, hep uzaktan seyrettim. >>>>>>>
Evlendim, nihayet hasret bitiyor demiştim ki!…
Yaratanın imtihanıdır asla isyanım yoktur, (evladımız olmadı) biline amma velakin!…
Bulunduğum ortama, çocuklarıyla bayramlaşmaya her gelenle, içimdeki eksikliğini hissettiğim babalık yoksunluğu keşke bayramlar gelmese duygusunu yükledi yüreğime.
>>>>>>>>>>
Nihayet ellili ve altmışlı yıllara merdiven!..
Bayramlar, hayatın gereği devam etmekte. Allah’ın verdiği ömrü yaşıyoruz. Gerek benim, gerekse ailemin, haber anlamaz, halden anlamazlıklarına!…Benim de, bütün bu gelişmeler sayesinde uyumsuzluğum sebebiyle!…
Hatır gönül bitti gayrı kayboldu,
Eş dost görünmüyor gözler kör oldu.
Aradaki bağlar yandı kül oldu,
Dostluklardan uzak bayram neyime.
İşte yaşamış olduğum bir gerçeği sizlerle paylaşmak istedim.
Tüm bu sebepler dolayısıyla!
Bu güne dek, Bayramlarla ne tanıştım, Ne de bir kez olsun,
BAYRAMI YAŞADIM.
Ne mutlu!.. Eşiyle dostuyla bayramları bayram yapanlara.
#Ramazan Bayramımız
Mübarek Olsun.
#Gelişiyle alem huzuru bulsun.
#Salgınlara deva olsun
Hastalara şifa olsun.
#Mescidi Aksamıza saldıranlar kahrolsun.
*
Zihni Ertuğrul
